Teaflawiny (TF)ITearubiginy (TR)to dwie odrębne grupy związków polifenolowych występujących w czarnej herbacie, każda o unikalnym składzie chemicznym i właściwościach. Zrozumienie różnic między tymi związkami jest niezbędne do zrozumienia ich indywidualnego wkładu w właściwości i korzyści zdrowotne czarnej herbaty. Celem tego artykułu jest kompleksowe zbadanie różnic między teaflawinami i tearubiginami, poparte dowodami z odpowiednich badań.
Teaflawiny i tearubiny to flawonoidy, które decydują o kolorze, smaku i treściwości herbaty.Teaflawiny są pomarańczowe lub czerwone, a tearubiny są czerwono-brązowe. Teaflawiny są pierwszymi flawonoidami, które pojawiają się podczas utleniania, natomiast tearubiny pojawiają się później. Teaflawiny nadają herbacie cierpkość, jasność i rześkość, natomiast teaflawiny wpływają na jej moc i smak w ustach.
Teaflawiny to klasa związków polifenolowych, które wpływają na kolor, smak i właściwości zdrowotne czarnej herbaty. Powstają w wyniku oksydacyjnej dimeryzacji katechin podczas procesu fermentacji liści herbaty. Teaflawiny są znane ze swoich właściwości przeciwutleniających i przeciwzapalnych, które powiązano z różnymi korzyściami zdrowotnymi, w tym ochroną układu krążenia, właściwościami przeciwnowotworowymi i potencjalnym działaniem przeciwstarzeniowym.
Z drugiej strony,Tearubiginsto duże związki polifenolowe, które również powstają w wyniku utleniania polifenoli herbacianych podczas fermentacji liści herbaty. To one odpowiadają za bogatą czerwoną barwę i charakterystyczny smak czarnej herbaty. Tearubiginy kojarzono z właściwościami przeciwutleniającymi, przeciwzapalnymi i ochronnymi skóry, co czyni je przedmiotem zainteresowania w dziedzinie przeciwdziałania starzeniu się i pielęgnacji skóry.
Pod względem chemicznym teaflawiny różnią się od tearubigin pod względem struktury molekularnej i składu. Teaflawiny są związkami dimerycznymi, co oznacza, że tworzy je połączenie dwóch mniejszych jednostek, natomiast Tearubiginy są większymi związkami polimerowymi powstającymi w wyniku polimeryzacji różnych flawonoidów podczas fermentacji herbaty. Ta odmienność strukturalna przyczynia się do ich odmiennej aktywności biologicznej i potencjalnych skutków zdrowotnych.
| Teaflawiny | Tearubigins | |
| Kolor | Pomarańczowy lub czerwony | Czerwono-brązowy |
| Wkład do herbaty | Cierpkość, jasność i rześkość | Siła i odczucie w ustach |
| Struktura chemiczna | Dobrze zdefiniowany | Heterogeniczny i nieznany |
| Procent suchej masy czarnej herbaty | 1–6% | 10–20% |
Główną grupą związków stosowanych do oceny jakości herbaty czarnej są teaflawiny. W przypadku wysokiej jakości herbaty czarnej stosunek teaflawin do tearubinin (TF:TR) powinien wynosić od 1:10 do 1:12. Czas fermentacji jest głównym czynnikiem wpływającym na utrzymanie stosunku TF:TR.
Teaflawiny i tearubiny to charakterystyczne produkty powstające z katechin podczas enzymatycznego utleniania herbaty podczas jej wytwarzania. Teaflawiny nadają herbacie pomarańczowy lub pomarańczowoczerwony kolor i wpływają na odczucie w ustach oraz stopień tworzenia się kremu. Są to związki dimeryczne posiadające szkielet benzotropolonu powstający w wyniku współutleniania wybranych par katechin. Po utlenieniu pierścienia B (-)-epigalokatechiny lub (-)-galusanu epigalokatechiny następuje utrata CO2 i jednoczesna fuzja z pierścieniem B (-)-epigalokatechiny lub cząsteczki (-)-galusanu epigalokatechiny (Rysunek 12.2). ). W czarnej herbacie zidentyfikowano cztery główne teaflawiny: teaflawinę, 3-monogalusan teaflawiny, 3′-monogalusan teaflawiny i 3,3′-digalusan teaflawiny. Dodatkowo mogą występować ich stereoizomery i pochodne. Ostatnio doniesiono o obecności trigalusanu i tetragalusanu teaflawiny w czarnej herbacie (Chen i in., 2012). Teaflawiny można dalej utleniać. Prawdopodobnie są one także prekursorami tworzenia polimerycznych tearubinin. Jednakże mechanizm reakcji nie jest dotychczas poznany. Tearubiginy to czerwonobrązowe lub ciemnobrązowe pigmenty występujące w czarnej herbacie, ich zawartość stanowi do 60% suchej masy naparu herbacianego.
Pod względem korzyści zdrowotnych teaflawiny były szeroko badane pod kątem ich potencjalnej roli w promowaniu zdrowia układu sercowo-naczyniowego. Badania sugerują, że teaflawiny mogą pomóc w obniżeniu poziomu cholesterolu, poprawie funkcjonowania naczyń krwionośnych i wywieraniu działania przeciwzapalnego, a wszystko to jest korzystne dla zdrowia układu krążenia. Ponadto teaflawiny wykazały potencjał hamowania wzrostu komórek nowotworowych i mogą mieć właściwości przeciwcukrzycowe.
Z drugiej strony Thearubigins kojarzono z działaniem przeciwutleniającym i przeciwzapalnym, które są kluczowe w zwalczaniu stresu oksydacyjnego i stanów zapalnych w organizmie. Właściwości te mogą przyczyniać się do potencjalnego działania Thearubigins przeciwstarzeniowego i ochronnego na skórę, co czyni je przedmiotem zainteresowania w badaniach związanych z pielęgnacją skóry i wiekiem.
Podsumowując, teaflawiny i tearubiginy to odrębne związki polifenolowe występujące w czarnej herbacie, a każdy z nich ma unikalny skład chemiczny i potencjalne korzyści zdrowotne. Podczas gdy teaflawiny łączono ze zdrowiem układu krążenia, właściwościami przeciwnowotworowymi i potencjalnym działaniem przeciwcukrzycowym, tearubiginy łączono z właściwościami przeciwutleniającymi, przeciwzapalnymi i chroniącymi skórę, co czyni je przedmiotem zainteresowania w środkach przeciwstarzeniowych i pielęgnacji skóry. badania.
Referencje:
Hamilton-Miller JM. Właściwości przeciwdrobnoustrojowe herbaty (Camellia sinensis L.). Środki przeciwdrobnoustrojowe Chemother. 1995;39(11):2375-2377.
Khan N, Mukhtar H. Polifenole herbaciane dla promocji zdrowia. Nauka życia. 2007;81(7):519-533.
Mandel S, Youdim MB. Polifenole katechinowe: neurodegeneracja i neuroprotekcja w chorobach neurodegeneracyjnych. Free Radic Biol Med. 2004;37(3):304-17.
Jochmann N, Baumann G, Stangl V. Zielona herbata i choroby układu krążenia: od celów molekularnych w kierunku zdrowia ludzkiego. Curr Opin Clin Nutr Metab Care. 2008;11(6):758-765.
Czas publikacji: 11 maja 2024 r
